Page 27 - Hekim Sözü Sayı: 1
P. 27

MEKTUP

                                   Babamın anısına








                                                Beril Zeynep Hacıosman






                       Sana hep “Sen çalışırken öleceksin” derdim şakayla karışık.

                  Çalışmayı, hastanede olmayı, insanlara şifa dağıtmayı çok severdin.
                         Bak gene haklı çıktım. Çıkmaz olaydım ama çıktım işte.











                  en hep birini ölümsüz-  bozulurdum bu işe. Ama yıllar
                  leştirmenin yolunun,   geçtikçe anladım ki; önemli
            B kelimeleri kağıda dök-    olan sözler değil, davranışlar-
            mekten geçtiğine inandım. Bu   mış. Sen her kararınla, hep
            sebeple yazdıklarıma her zaman   birkaç adım arkamda duruşun-
            dikkat ettim. Çünkü bilirim ki;   la, ne zaman dengemi kaybet-
            yazılan her şey gerçeklik kaza-  sem hemen sırtımdan yakalayıp
            nır ve gerçekler hiçbir zaman   yere düşmemi engelleyişinle
            ölmez. Ama sen ölümsüzlüğe   babalığını dibine kadar yaptın.
            hiçbir zaman inanmadın. Fani-  Bana önemli olanın davranışlar
            liğin ile mutlu ve huzurluydun.   olduğunu öğrettin.
            Zamanın gelince bu dünya-
            dan gideceğini bilirdin ve bu   Sonra bugün seninle olan
            bilinç, seni hiç mi hiç rahatsız   anılarımı düşündüm. Öyle afili
            etmezdi. Kaçınılmaz saat gelene   çok anımız yokmuş onu fark
            kadar elinden gelenin en iyisini   ettim. Hayatın içinde geçirdiği-
            yapmaya, ardında iyilikler ve   miz sıradan denebilecek anlar
            güzellikler bırakmaya çalıştın.   paylaşmışız seninle hep. Ama
            Hayatın 4 sıfatın etrafında   o anlar aslında hiç de sıradan
            şekillendi. Evlat, eş, hekim   değilmiş. Mesela aklıma gelen
            ve baba… Evlatlığını anne ve   ilk anımız şu: Boyum yeterince
            babanın, eşliğini annemin,   uzayınca ve araba merakım ta-
            hekimliğinin takdirini ise 24   van yaptığı zamanlarda her yaz
            sene boyunca şifa dağıttığın   tatile gittiğimiz Dikili’de araba
            insanlara bırakıyorum. Ben   kullanmayı öğretirdin bana.
            şimdi hayatımda ilk defa sana   Ben de nedendir bilmem arsada
            bendeki seni anlatacağım. Ve   ne kadar taş varsa üstünden
            sen, bu yazı bittiğinde benim   geçerdim. Sen de sinir olurdun
            için ölümsüzleşeceksin.     tabii. Ama bir kere bile sesini
                                        yükseltmedin bana. Çünkü
            Sen farklı bir insandın. Duygu-  arabana ne kadar düşkün olsan
            larını benim ve annemin yaptığı   da ben arabandan daha değer-
            gibi allayıp pullayıp dile getire-  liydim.
            mezdin. Öyle sarılmayı da çok
            sevmezdin. Çocukluğumda çok   Biliyorsun; lise ikinci sınıfa


                                                                                      OCAK - ŞUBAT 2019  hekim sözü  25
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32