DRIVE MY CAR - Yasemin Demirci*


  • Hekim Sözü Temmuz-Haziran 2022
  • 294

Sanatın aslen insan doğasını daha iyi anlamak için bir araç olabileceğini savunan bu zarif film, ustalıkla işlenmiş bir yalnızlık muhakemesi.

Japon yönetmen Ryusuke Hamaguchi’nin son filmi Drive My Car, Haruki Murakami’nin bir hikâyesinden sinemaya uyarlandı.
Yusuke Kafuku’ya doktoru yaptığı araba kazası sonucu gözlerinin yavaş yavaş körleşme tehlikesi altında olduğunu söylüyor. Görme kaybı gitgide ilerleyen Yusuke, ilişkisindeki problemleri de görmekten kaçıyor. Bu sırada eşini kaybeden yönetmene, Çehov’un Vanya Dayı oyununu sahneye koymak üzere Hiroşima’da bir festivalden teklif gelir. Festival kuralları gereği (Aslında yönetmeni incitmeden görme problemine yardımcı olmak amaçlanır) kendisine 20 yaşında bir kadın şoför tahsis edilir.
Kafuku çok sevdiği arabasının kontrolünü kadın şoföre vererek, sahnelenecek oyuna çalışır ve bir taraftan da kendine dışardan bakmaya başlar. Başlangıçtaki bu mesafeli yol arkadaşlığı zamanla daha samimi bir hal alır ve Kafuku arka koltuktan ön koltuğa geçer.
Festivalde oynayacakları oyundaki Vanya Dayı rolünü genç aktöre (Daha önce eşi kendisini bu gençle aldatmıştır) vererek de kendine dışardan bakmak istiyor. Bir de tabii Çehov’un sarsıcı gerçekliğinden korkuyor.
Kafuku, hiç beklemediği bir şekilde, gizemli şoförüyle yalnızlık, kayıplar ve yasla bezeli bir taraftan da sırların karşılıklı olarak açıklandığı bir dizi yolculuğa çıkar. Sanatın aslen insan doğasını daha iyi anlamak için bir araç olabileceğini savunan bu zarif film, ustalıkla işlenmiş bir yalnızlık muhakemesi.
Dünya prömiyerini Cannes Film Festivali’nde yapan Drive My Car hak edilmiş En İyi Senaryo ödülünün de sahibi.
*Dr., Hekim Sözü Yayın Kurulu Üyesi


Bu İÇERİĞİ Paylaş!